ACTIVIDADE9

ACTIVIDADE9.PDF
Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE9.
Os conceptos están definidos nas páxinas 49 e 50 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

(0.75 puntos) Módems (ADSL,cable e USB). Busca unha imaxe de cada un na rede.
(0.75 puntos) Router. Busca unha imaxe na rede.
(0.5 puntos) Dispositivo PLC. Busca unha imaxe na rede.
(1 punto) Cableado de rede. Busca imaxes na rede onde aparezan os conectores RJ45 e ST e cables de par trenzado apantallado e fibra óptica. Nestes últimos deben estar indicadas as suas partes.



Módem:
Os módems son dispositivos que permiten enviar ou recibir información a través dunha liña de analóxica ou dixital. A palabra <<módem>> provén dos termos MOdular-DEmodular e a súa misión consiste en converter o sinal dixital do ordenador en analóxica e viceversa.
En función da tecnoloxía utilizada para transmitir a información distínguense varios tipos:
 Módem ADSL. Utiliza o fío de cobre dunha liña telefónica para a transmisión de datos de alta velocidade. Esta tecnoloxía denomínase asimétrica debido a que a capacidade de descarga (dende a rede ata o usuario) e a capacidade de subida de datos (en sentido inverso) non coinciden. A tecnoloxía que se emprega, ADSL2, ADSL+2 ou VDSL, proporciona gran ancho de banda que permite integrar na mesma liña de voz, datos, vídeo e televisión de alta calidade, polo que é unha das máis empregadas. 
 Cable módem. Deseñado para modular o sinal de datos sobre unha infraestrutura de conexión por cable. Emprégase xeralmente para acceder a servizos de televisión por cable que, adicionalmente, proporcionan acceso a Internet de banda ancha. 
 Módem USB. Utiliza a banda ancha móbil para obter Internet en calquera lugar e momento, sempre que se dispoña de cobertura. Ofrece diferentes velocidades en función do tipo de conexión, GPRS, 3G ou 4G. Os teléfonos intelixentes pódense configurar como módem có que conectar outros dispositivos de forma inalámbrica.


Router:
Un router é un dispositivo que permite interconectar diferentes redes informáticas, seleccionando a ruta de comunicación máis adecuada para o envío de datos. A maioría de routers tamén inclúen un módem coa tecnoloxía adecuada para a conexión.

Dispositivo PLC:

A tecnoloxía PLC (Poxer Line Communications) emprega a liña eléctrica convencional para a transmisión de datos. Os dispositivos PLC teñen unha función similar á de un módem, aínda que neste caso empregan a rede eléctrica para a transmisión de datos. O seu uso permite, entre outras cousas, o acceso a Internet mediante a banda ancha, a transmisión de vídeo de alta definición e o uso de telefonía IP.

Cableado de rede:

 Cableado coaxial. Está formado por un fío condutor central, protexido das correntes eléctricas externas por unha maia de cobre. É similar á que se emprega para a antena de televisión, aínda que actualmente está en desuso.

 Cableado de par trenzado. Está constituído por catro pares de fíos. Cada par está entrelazado para disminuir a  interferencia eléctrica e evitar que se acople o sinal entre os pares. Dentro deste cableado distínguense os seguintes tipos: 

 UTP. É un cable non apantallado. É de baixo coste pero sensíbel a interferencia, polo que produce máis erros que outros cables.

 STP. É un cable apantallado, é dicir, ten unha maia metálica arredor do cable que o protexe das interferencias electromagnéticas.

 FTP. É un cable apantallado con blindaxe global que posúe unha pantalla condutora en forma trenzada. Mellora a protección fronte ás interferencias con respecto aos anteriores. 

Existen diversas categorías de cables, dependendo da súa velocidade de transmisión. As que están en uso son: categoría 5 (100 Mbps), categoría 6 (1Gbps), categoría 7 (10Gbps) e categoría 8, que está en fase de desenrolo. O cableado de par trenzado emprega conectores RJ-45.

 Cable de fibra óptica. É unha fibra moi fina de material plástico, pola que se envía un haz de luz. Estos cables constan dun grupo de fibras ópticas protexidas con fiaduras de aramida para facelos resistentes á tracción, ademais de estar protexidos por varios revestimentos. Os conectores máis empregados na fibra óptica para redes de área local son ST, LC, FC e SC.

ACTIVIDADE7

ACTIVIDADE7.PDF
Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE7.
Os conceptos están definidos nas páxinas 44 e 45 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Disco duro. Busca imaxe ou imaxes na rede onde apareza a estrutura dun disco magnético de xeito similar á  figura 27 da páxina 44 do libro.
• Memorias Flash. Busca 2 imaxes na rede (USB e tarxeta de memoria). 
• Unidade de estado Sólido. Busca unha imaxe na rede. 

Disco duro:
Un disco duro é un dispositivo magnético empregado para almacenar gran cantidade de información. Componse de varios pratos, apilados nun mesmo eixe que xira a gran velocidade dentro dunha caixa metálica selada. Entre os pratos están situadas as cabezas de lectura-escritura que len nas dúas caras de cada disco.
Dependendo da tecnoloxía empregada para a transferencia de datos, os discos duros poder ser de varios tipos: IDE, SCSI, SATA, SAS, etc. O seu tamaño aumentou vertixinosamente, pasando do primeiro disco duro de 5MB, que pesaba unha tonelada, aos discos actuais de varios TB cun tamaño algo maior que un teléfono móbil.

Estrutura dun disco magnético:
Nun disco magnético diferéncianse:
- Caras: superficies superior e inferior de cada disco.
- Pistas: círculos concéntricos en que se divide cada cara do disco.
- Sectores: divisións que se fan en cada pista.
- Cilindros: conxunto de pistas que están aliñadas verticalmente en todas as caras. Este concepto emprégase nos discos duros, posto que neles hai varios pratos con pistas en ambas caras.

   

Memoria Flash:

A memoria flash é un sistema de almacenamento estático que non precisa corrente para manter gardados os datos. Funciona mediante impulsos eléctricos e alcanza velocidades de funcionamento moi superiores a outros dispositivos, porque permite ler e escribir datos de forma simultánea.

Converteuse nun soporte de uso habitual para almacenar e transportar información xa que, entre as súas características destacan a súa grande capacidade, as súas pequenas dimensións, o seu prezo accesible, a súa grande resistencia, a posibilidade de usala en dispositivos de diferente tipo e a súa facilidade de uso. Iso si, a vida dunha memoria flash non é indefinida: cífranse entre cen mil e un millón as veces que se pode gravar información dela.

Os tipos de memorias flash máis empregadas son:

Memorias USB. Pequenos dispositivos cun chip de memoria flash. Conéctanse ao ordenador a través dun porto USB en quente, é dicir, aínda que estea encendido. Xeralmente, non hai que instalar ningún software nin driver para utilizalas, xa que o sistema operativo reconóceas automaticamente.

 

Tarxetas de memoria. Son soportes de almacenamento empregados habitualmente en cámaras dixitais e móbiles, polo que se soen conectar ao ordenador a través dun lector de tarxetas de memoria para transferir a súa información. Existen multitude de tipos e formatos, en función do fabricante; algúns dos máis comúns son SD, MiniSD, MicroSD, NanoSD, Compact Flash, Memory Stick, xD, MMC, etc.

 

Unidade de estado sólido:

Unha unidade de estado sólido ou SSD (Solid State Drive) é un dispositivo de almacenamento secundario de gran capacidade e alta velocidade. Ten o mesmo uso que os discos duros, pero non está formado por discos mecánicos, senón por memorias de circuítos integrados para almacenar a información, empregando tecnoloxías como a memoria flash, memoria SDRAM, etc. Ao non ter pezas móbiles, a unidade de estado sólido reduce drasticamente o tempo de búsqueda e latencia, polo que converteuse nunha alternativa moito máis rápida cós discos duros.

As SSD fan uso da mesma interface que os discos duros e, polo tanto, son facilmente intercambiables sen ter que recorrer a adaptadores ou tarxetas de expansión para compatibilizalas co equipo.

Ao ser inmunes ás vibracións externas, son especialmente aptas para vehículos, ordenadores portátiles e outros dispositivos móbiles.

 

 

TEMA 2. HARDWARE

ACTIVIDADE1

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 30 e 31 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

•     Hardware e Software. 
•     Definición da Arquitectura Von Neuman cunha imaxe ou esquema representativo.

ACTIVIDADE3.pdf

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 34 e 35 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Placa Base. Busca imaxe na rede dunha placa base onde aparezan identificados os seus zócalos localizando onde se conectan os distintos compoñentes.
• Chipset.
• Microprocesador. Busca imaxe na rede.

ACTIVIDADE5.pdf
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 38 e 39 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

Portos de Comunicación. Busca imaxe ou imaxes na rede onde aparezan identificados, como mínimo, os portos da figura 15 da páxina 38 do libro.
Tarxetas de expansión. Busca imaxes na rede onde aparezan identificadas tarxeta de son e tarxeta gráfica cos seus conectores.

INFORMACIÓN VIRTUAL

Crea unha nova entrada no teu blog co nome INFORMACION VIRTUAL. En formato libre desenrola os seguintes contidos buscando a información na rede e ilustra cada concepto cun vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible). Non se trata de poñer moita información sinón de intentar explicar os conceptos para que os comprendan os teus compañeiros de clase.


Xeolocalización.


A georreferenciación é a técnica de posicionamento espacial dunha organización nun único lugar xeográfico, ben definida nun sistema de coordenadas e datum específico. A georeferenciación é un aspecto fundamental na análise de datos xeográficos, pois é a base para a localización correcta da información de mapa e, polo tanto, da fusión apropiada e comparación de datos procedentes de diferentes sensores en diferentes localizacións espaciais e temporais.

Realidade aumentada.

A realidade aumentada (AR) é o termo usado para definir unha visión a través dun dispositivo tecnolóxico, directa ou indirectamente, dun ambiente físico do mundo real, cuxos elementos son combinados con elementos virtuais para crear unha realidade mixta en tempo real. Consiste nun conxunto de dispositivos que agregan información virtual á información física existente, é dicir, engadir unha peza sintética virtual ao real. Esta é a principal diferenza coa realidade virtual , xa que non substitúe a realidade física, se non que sobreimprime os datos informáticos ao mundo real.

Licencias Creative Commons.

Creative Commons (CC) é unha organización sen ánimo de lucro cuxa sede está situada na cidade de Mountain View, California, en Estados Unidos. Esta organización pode usar e compartir a creatividade e o coñecemento a través dunha serie de instrumentos xurídicos de carácter gratuito. Estes instrumentos xurídicos consisten nun conxunto de "contratos modelo de licenza" ou licenzas de dereitos de autor (licenzas Creative Commons ou licenzas "CC") que fornecen o autor dunha obra de xeito simple, estándar, para conceder permiso para que o público en xeral poida compartir e usar o seu traballo creativo, nos termos e condicións da súa elección. Neste sentido, as licenzas Creative Commons permiten ao autor cambiar facilmente os termos e condicións de copyright da súa obra de "todos os dereitos reservados" para "algúns dereitos reservados".

Macrodatos (Big Data).

Datos macro e datos de intelixencia son alternativas en español á voz inglesa big data, que se usa no campo da tecnoloxía da información e comunicación para referirse a un conxunto de datos que, pola súa dimensión e alcance e velocidade á que teñen que ser procesados, supera a capacidade dos sistemas de ordenador habituais. O término macrodatos é unha alternativa válida porque proporciona, como big, o significado de "grande"; é unha solución breve e non ten, como ocorrería con Megadatos, un posible risco de confusión co término mega, moi común tamén nas mesmas áreas.

INTELIXENCIA ARTIFICIAL

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Valencia. A información que necesitas está nas 6 primeiras páxinas do documento.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: INTELIXENCIA ARTIFICIAL




Definición de Intelixencia Artificial explicando para que serven as súas técnicas e metodoloxías.

A Intelixencia Artificial hai que enmarcala nun contexto evolutivo xa que está á vangarda das investigacións en informática e continuamente ábrense novas vías de investigación. En consecuencia, non hai unha definición única de Intelixencia Artificial, pero depende da perspectiva desde a que se intente facer: 

1. A partir da perspectiva de Intelixencia (Brown, 1997: 1): intelixencia artificial trata de construír máquinas intelixentes que actúen como nós esperamos que a xente actúe. 

2. Desde a perspectiva da investigación (Brown, 1997: 2): a intelixencia artificial estudia como lograr que as máquinas realicen tareas que, polo momento, son feitas mellor polos seres humanos.

En resumen poderíamos dicir que a Intelixencia Artificial está formada por un número de técnicas e metodoloxías para resolver problemas non estruturados que precisan do coñecemento para a súa resolución xa que falta unha resposta inmediata e mesmo presentan máis dunha solución como consecuencia da existencia de incertidumbre ou ambigüidade dos resultados finais ou parciais.
A Intelixencia Artificial é multidisciplinar e conta cos conceptos e técnicas doutras disciplinas, como ciencia da computación, enxeñería , socioloxía, ciencia comportamental , psicoloxía cognitiva , etc.

Obxectivos básicos.

A primeira vez o termo Intelixencia Artificial foi usado en 1956, nunha conferencia sobre ciencia da computación teórica, chamada The Dartmouth Summer Research Project on Artificial Intelligence (Copeland, 1996: 28). 

A partir desta conferencia os primeiros laboratorios de intelixencia artificial foron establecidos en varias universidades sendo os máis destacados os creados por: John McCarthy e Marvin Minsky, que crearon o Instituto de Massachusetts Technology (MIT), con fin de traballar na construción de ordenadores intelixentes para imitar o comportamento humano e Allen Newell e Herbert Simon, na Carnegie Mellon University, que se concentraron en atopar in solucionador xeral de problemas "General Problem Solver" (GPS). 

A partir da celebración en 1981 da VII Conferencia Internacional de Intelixencia Artificial da Universidade de Britihs Columbia, Vancouver (Canadá), e a chegada de técnicas de miniaturización electrónica, o que resultou nunha xeración de ordenadores máis rápidos e capaces de simular o comportamento, grupos de traballo humanos foron creados para obter resultados prácticos de programas de Intelixencia Artificial que puidesen aplicarse socialmente permitindo a súa utilización aos diferentes tipos de ordenadores.

Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.

Os sistemas de procesamento da linguaxe natural son sistemas de sistemas cuxo obxectivo é o tratamento automático da información lingüística, é dicir, son os sistemas en que o usuario introduce datos no ordenador usando a mesma linguaxe usada para comunicarse con outra xente, o ordenador codifica esa información en linguaxe de máquina para poder ser procesado e, despois da transformació , xerar a saída axeitada en linguaxe natural.

Definición de Recoñecemento de Visión.

Os sistemas de recoñecemento de visión son programas de ordenador que realizan tarefas de procesamento de imaxe para manipular, realizar traballos de creatividade, publicidade , edición, control de procesos industriais , seguridade, etc., a través da incorporación da agudeza visual para un ordenador para ser capaz de identificar o que ve. Seu estudo céntrase principalmente no desenvolvemento de sensores capaces de observar o ambiente e para transmitir o que observa a un robot, de xeito que é continuamente alimentada, en tempo real, e pode cambiar as operacións realizadas de acordo cós cambios no medio ambiente.

Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.

Os sistemas baseados en coñecemento son programas de ordenador que conteñen o coñecemento dun dominio específico de forma explícita separado do resto do sistema, é dicir, existe unha clara separación entre posuír coñecemento sobre o sistema e os mecanismos de explotación que utiliza o sistema para chegar ás súas conclusións. Cando o coñecemento contido no sistema a base do coñecemento é proporcionada por especialistas no campo, encontrámonos ante os sistemas expertos. Os sistemas expertos son programas que imitan o proceso de razoamento de expertos humanos e proporcionan marcos de decisión co tipo de consello similares aos que se recibirían dun experto humano.

Definición de Sistemas Neuronais.

As redes neurais son sistemas que simular o proceso de recoñecemento do cerebro humano e como as neuronas biolóxicas, estes sistemas son deseñados para aprender a partir da observación e repetición. As redes neuronais tentan resolver os problemas de forma eficaz nos cales a información é distorsionada, incerta, contraditoria ou incorrecta.

Definición de Sistemas Inductivos.

Os sistemas indutivos xeran unha árbore de decisión a partir dun conxunto de exemplos que constitúen o conxunto de adestramento. É dicir, estes son sistemas que se basean nun conxunto de exemplos segundo un atributo, e van elixindo ata que todos os exemplos do grupo escollido pertenzan á mesma clase e conduzan ao mesmo resultado. Estes sistemas son útiles en aplicacións simples, onde o conxunto de adestramento é relativamente completo e preciso, os datos e solucións son coñecidos.

NANOTECNOLOXÍA

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Oviedo. A información que necesitas está nas 9 primeiras páxinas do documento.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA



Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro. 

A nanotecnoloxía non é unha tecnoloxía específica; nin sequera un grupo de tecnoloxías ben definidas.
A nanotecnoloxía é máis ben un campo moi amplo e heteroxéneo de tecnoloxía no que se diseñan, caracterizan, producen e aplican estruturas, compoñentes e sistemas, mantendo un control sobre o tamaño e forma dos seus elementos constituíntes (átomos, moléculas ou macromoléculas) a nivel da escala dos nanómetros, de xeito que ditas estruturas, compoñentes ou sistemas posúen polo menos unha propiedade característica nova ou mellorada debido ao pequeno tamaño dos seus constituíntes.
A nanotecnoloxía utiliza unha ampla gama de disciplinas científico-técnicas co fin de estudar materiais, partículas e estruturas que implican a creación ou presenza de elementos que teñen polo menos unha dimensión espacial inferior aos 100nm, sendo un nanómetro a millonésima parte dun milímetro.


Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática. 

A nanoelectrónica dará lugar a sistemas de almacenamento de datos de alta densidade re Gistro (por exemplo, 1 Terabit / polgada 2 ) plásticos e novas tecnoloxías de visualización baseados flexible. A longo prazo, o desenvolvemento da nanoelectrónica moleculares ou biomoleculares , espintrónica e computación cuántica podería abrir novos camiños para alén da tecnoloxía do ordenador actual. nanoelectrónica estará na orixe dunha nova xeración de ordenadores, teléfonos , coches , electrodomésticos ticos e equipos de sistema de automatización necesaria en calquera aplicación industrial ou doméstica.


Nanobiotecnoloxía: qué disciplinas combina? Aplicacións en Medicina.

No caso da nanobiotecnoloxía, estase a combinar a enxeñería a nivel molecular coa bioloxía, ben manipulando directamente os sistemas vivos, ou creando biochips como os que xa están sendo producidos actualmente inspirados en materiais biolóxicos. Nun futuro próximo, a nanotecnoloxía proveranos con  novas innovacións extraordinarias no campo da medicina, por exemplo, con novos diagnósticos miniaturizados que poderían implantadas para a detección precoz da enfermidade lazos, revestimentos e nanocompostos menos desenvolvidos ante a utilización de nanotecnoloxía, non só en produción, pero nos conceptos de deseño de materiais seus compoñentes que melloran a bioatividade e biocompatível bilidade dos implantes, novas matrices de apoio capaz auto estruturado que está facilitando o desenvolvemento de unha nova xeración de materiais no campo da enxeñaría de tecidos e materiais biomiméticos, abrindo a posibilidade, a longo prazo, para obter a síntese de órganos substitución. Eles están a desenvolver novos sistemas obxecto de entrega de drogas e recentemente logrou traer e presentar nano partículas en células tumorais para o tratamento, por exemplo, por calor.




Aplicacións á produción e almacenamento de enerxía.

Tamén o campo da produción e almacenamento de enerxía poderá beneficiarse ,por exemplo, de  novos desenvolvementos en células de combustible ou de sólidos lixeiros nanoestruturados que teñen o potencial para unalmacenamento de hidróxeno. Tamén estanse a desenvolver células solares fotovoltaicas eficaces e de baixo custo (por exemplo, " pintura solar "). Os adiantos no campo das nanotecnoloxías tamén permitirán o aforro de enerxía a través dun mellor illamento, do transporte e dunha iluminación máis eficaz.




Avances en Ciencias de Materiais. 

Os avances na ciencia dos materiais a través do uso da nanotecnoloxía son de gran ámbito e o impacto sentirase en case todos os sectores. Nanopartículas xa son utilizados para reforzo de materiais ou funcionalizar de cosméticos. Recórrese á utilización de nanoestruturas superficiais para superficies resistentes relado , auga - repelente , limpas ou estériles. Enxerto selectiva de moléculas orgánicas a través da nanoestruturación superficial vai avanzar fabricación biosensores e electrónica molecular. Ademais , pode mellorar e avanzar produce moito dos materiais en condicións extremas , con consecuente aplicacións nas industrias aeronáutica e espacial.


Fabricación a nivel nanométrico.

Fabricación a escala nanométrica esixe unha nova visión interdisciplinar , tanto a investigación e procesos de fabricación. Conceptualmente , hai dúas vías principais : a primeira é a miniaturización de visión microssistemas chamado " top-down " ou " top- down " ea segunda imita a natureza a través da construción de estruturas de niveis visión atómica e molecular chamado "bottom -up " ou "bottom -up ". A primeira podería ser descrito como un proceso de montaxe, o segundo como un proceso de síntese. A visión de abaixo a arriba estase a desenvolver en etapas iniciais de desenvolvemento , pero o seu impacto potencial é de gran alcance e podería cambiar rutas de produción actuais.

A instrumentación para o estudo das propiedades da materia na escala nanométrica xa está a ter un importante impacto directo e indirecto que está a estimular progreso nunha ampla gama de sectores. Os instrumentos desempeñan tamén un papel fundamental no desenvolvemento de procesos de fabricación con base en técnicas convencionais con enorme potencial novas técnicas , como deposición por plasma de recubrimentos nanoestruturadaos a partir da inxección directa de precursores líquidos, ou a utilización dun plasma de alta enerxía na fabricación de nanopartículas ou funcionalidade de superficies.




Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.

A investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente tamén pode beneficiarse das nanotecnoloxías con, por exemplo, o desenvolvemento de ferramentas para a detección e neutralización da presenza de microorganismos ou pesticidas. A través de novas técnicas de etiquetaxe nanoetiquetado miniaturizado podería realizarse o seguimento desde a orixe dos alimentos importados. O desenvolvemento de métodos baseada no uso de nanotecnoloxía (por exemplo, técnicas foto-catalítica) permiten a arranxar e limpar o efecto da contaminación e outros danos medioambientais (por exemplo, contaminación nación por petróleo en auga ou do chan).




Contribución á seguridade. 

A contribución á seguridade se pode realizar a través de, por exemplo, novos sistemas de detección de alta especificidade de alerta precoz contra axentes biolóxicos ou químicos, ata o nivel molecular. O nanoetiquetado das notas podería contribuír á protección de propiedades. Tamén está en marcha o desenvolvemento de novas técnicas criptográicas para a comunicación de datos.




Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías.

Xa comercializados varios produtos desenvolvidos a través da nanotecnoloxía. É produtos sanitarios ( ligaduras , válvulas cardíacas , etc), compoñentes electrónicos, pintura resistente a relado, equipos de deportes, engurras e tecidos resistentes Mancha e loções solares. Analistas estiman o mercado para estes produtos sexa actualmente de preto de 2.500 millóns de euros, pero pode aumentar a centos de miles de millóns de euros para 2010 e unha descarga millóns tras esa data.

ROBÓTICA

Nesta ligazón atoparás a unha unidade didáctica elaborada polo profesor José Antonio Chaves. Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: ROBOTICA.



Definición completa de Robot e Robótica. Explica os termos reprogramable e multifuncional aplicados a un robot.

En 1979, o "Robot Institute of America" ​​define un robot como: "Un manipulador reprogramável, multifuncional deseñado para mover materiais, pezas, ferramentas ou Equipos específicos a través dunha serie de movementos programados para realización unha variedade de tarefas ". Os robots son capaces de realizar tarefas repetitivas así máis rápido, máis barato e máis preciso que o ser humano. Dise que un robot ten intelixencia Artificial (IA), porque ten a capacidade de obter información e do seu contorno Baseado nesta acción. É considerado un robot autónomo como un axente intelixente cando se atende aos seguintes requisitos: - Autonomía: O sistema de navegación é a propia máquina que debe funcionar sen conexión física a un equipo externo. - Intelixencia: O robot ten capacidade de razoar, a punto de poder tomar as súas propias decisións e para seleccionar, fundir e integrar as súas medidas sensores. Poderiamos abordar unha definición de Robótica como: deseño, fabricación e uso de máquinas automáticas programables, a fin de realizar tarefas repetitivas, como coches, aparellos de montaxe, etc. e outros actividades. Segundo Isaac Asimmov, Robótica tecnoloxía aplícase aos robots.



Características dos robots. 

Os robots poden ser de diferentes modelos , así como programas , todo depende a función que han exercer. Se sabe cales son as diferentes características eles posúan , entre os que están : - A precisión cando realizan unha acción ou movemento. - A capacidade de carga en quilogramos que o robot pode manipular. - O grao de liberdade que teñen cos seus movementos. Normalmente non coincidir co Está a ter as articulacións do robot. - O sistema de coordenadas que especifica que aborda realizar a súa movementos e posicións. Estes poden ser coordenadas cartesianas ( X , y ), cilíndrico , etc.

Tipos de robots según o sistema de coordenadas. Captura de pantalla os debuxos de sistemas de coordenadas e os pegas en Open Office Draw, os recortas e engades os textos correspondentes co cadro de textos que aparece no cadro de ferramentas da parte inferior da pantalla. Unha vez rematado exportas o arquivo en formato .PNG e o insertas como imaxe no teu blog

Tipos de sensores empregados nos robots. En cada apartado inclue unha imaxe. 

O sensor traduce a información que ven en ti do lado de fóra por impulso eléctrica , tipicamente dixitais (ou deixar pasar corrente ), que pode ser analizado e procesados ​​pola unidade de control do sistema. Unha variedade de sensores , entre eles podemos citar: 

- Sensores de temperatura: 
Un exemplo son os termistores : estas resistencias cuxo valor aumenta con temperatura ( PTC ) ou diminúe coa temperatura ( NTC ). Polo tanto, a temperatura depende do termistor para permitir ou non o paso do actual polo sistema de circuíto de control. O símbolo e a apariencia dun termistor é:
                      



- Sensores de posición:
Entre outros, temos:
-Chaves fin de curso: Trátase dun interruptor que consta dunha pequena parte móbil e dunha peza fixa chamada NA , normalmente aberto, ou NC, normalmente pechado.

-Magnéticos: 
Detectar campos magnéticos que causan ou imáns correntes eléctricas. O principal deles chámase chave Reed ; consiste nun par tira de metal de materiais ferromagnéticos dobrado dentro dun cápsula están unidas en presenza dun campo magnético , pechando o circuíto. O interruptor de lamas pode substituír claves fin de curso para detectar posición dun elemento móbil, coa vantaxe de que non necesita de ser empurrado fisicamente por el dixo que pode detectar o contacto de proximidade directo.


                  


 

-Ópticos: 
Detectar a presenza dunha persoa ou dun obxecto que nterrumpen o feixe de luz que atinxe o sensor. Os principais sensores ópticos son fotorresistências , LDR .

 



-Sensores de humidade: 
Baséanse en auga non é un material illante así como o aire , pero ten un condutividade eléctrica. Así, un par de fíos eléctricos desencapados ( sen cinta revestimento illante eles ) vai levar unha pequena cantidade de corrente se o ambiente é mollada ; se colocarmos un transistor na rexión activa que amplifica esa corrente ten un Detector de humidade.









-Sensores de son: 
A través dunha difragma que o movemento por ondas sonoras, unha placa en movemento refrixerante por medio de diferentes capacidades.



 


  Clasificación xeral. En cada apartado inclue unha imaxe.

Desde unha visión moi xeral os robots poden ser dos seguintes tipos:

Androides: 
Os androides son dispositivos que se parecen e actúan como seres humanos. Robots hoxe veñen en todas as formas e tamaños , pero , excepto para os bots aparecendo en exposicións e concertos , non se parecen con xente e non son , polo tanto, andróides . Actualmente, Androids reais existen só na imaxinación e na películas de ficción.






Móbiles:
Os robots móbiles están equipados con pernas, rodas ou orugas que lles permitan mover segundo a súa programación. Producir a información que reciben a través seus propios sensores e sistemas son utilizados en certos tipos de instalacións industrial , especialmente para o transporte de mercadorías nas cadeas de abastecemento tendas. Robots deste tipo tamén son usadas para investigación en lugares inaccesible ou distantes, como a explotación do espazo e investigacións ou rescates submarinos.







Industriais: 
Os robots industriais son dispositivos mecánicos e electrónicos destinados a realizar automaticamente (sen intervención humana) ou certos procesos de fabricación manipulación. Os robots industriais, na actualidade, son de lonxe o máis frecuentemente atopados. O Xapón e os Estados Unidos lideran a produción eo consumo de Xapón robots industriais ser o número un. Robots industriais xorden da necesidade de: - Fabricación productos economicamente. - Os produtos son de calidade. - Iso mesmo produto que pode escoller moitas opcións. Como exemplo, pense en un coche do mesmo modelo, pode escoller a cor, número de portas, tipo de pneumáticos, con ou sen o alerón e todas as opcións de acabado interior. A fábrica de automóbiles, que constrúe mil por día coches, cada un co seu opcións, ten que usar robots para que se poidan comprar o coche un prezo accesible e nós garante o seu funcionamento.






















Robots para próteses médicas: 
Son as próteses robóticas e recentes robots de asistencia cirúrxicas (como robot da Vinci cirurxián).
 

DOMÓTICA

Nesta ligazón atoparás a Guía Técnica BT51, elaborada polo Ministerio de Industria, para as instalacións de sistemas de automatización, xestión técnica da enerxía e seguridade para vivendas e edificios.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMOTICA.

• Campo de aplicación. 

Esta declaración define os requisitos específicos de sistemas que instalan automatización, xestión de enerxía técnicas e de seguridade para residencias e edificios, tamén coñecidos como sistemas de automatización residencial. O campo de aplicación inclúe os sistemas de instalacións que realizan unha función de automatización para varios fins, tales como xestión de enerxía, control e impulsan receptores central ou remotamente, Sistemas de Emerxencia construción de seguridade, entre outros, coa excepción de sistemas independentes e instalado como tal, poden ser consideradas no seu conxunto e dispositivos, por por exemplo, os sistemas de elevación automática portas, persianas, toldos, peches comercio, sistemas de control climático, redes privadas independentes só a transmisión de datos e outros dispositivos que posúen requisitos específicos contida nas Directivas Europeas en vigor, tal como se describe no artigo 6º Regulamento para baixa tensión.Esta declaración define os requisitos específicos de sistemas que instalan automatización, xestión de enerxía técnicas e de seguridade para residencias e edificios, tamén coñecidos como sistemas de automatización residencial. O campo de aplicación inclúe os sistemas de instalacións que realizan unha función de automatización para varios fins, tales como xestión de enerxía, control e impulsan receptores central ou remotamente, Sistemas de Emerxencia construción de seguridade, entre outros, coa excepción de sistemas independentes e instalado como tal, poden ser consideradas no seu conxunto e dispositivos, por por exemplo, os sistemas de elevación automática portas, persianas, toldos, peches comercio, sistemas de control climático, redes privadas independentes só a transmisión de datos e outros dispositivos que posúen requisitos específicos contida nas Directivas Europeas en vigor, tal como se describe no artigo 6º Regulamento para baixa tensión.

• Fines principais dos sistemas domóticos. 

Sistemas de automatización, xestión de enerxía técnicas e de seguridade para residencias e edificios, coñecidos internacionalmente como HBES (Home e Construción de sistemas electrónicos - sistemas electrónicos de vivendas e edificios). Actualmente o estándar que define o Os requisitos técnicos xerais destes sistemas é a UNE-EN 50090-2-2. En xeral, a instalación destes sistemas é coñecido como automatización doméstica e instalación edificios e automatización de edificios, pero esta guía utiliza a automatización termo úsase para referirse a dous, como o termo é máis usado. Sistemas de automatización residencial realizar o control integrado de varios elementos dunha instalación co obxectivo principal de: - Aumentar o confort, automatizando accesorios. - A xestión técnica da enerxía, por exemplo, para o aforro ou a eficiencia enerxética. - Garantir a seguridade de persoas, animais e bens. - Facer que o sistema de comunicación con redes de telecomunicacións externas.

• Define os 3 sistemas denominados como domóticos. 

Exemplos de sistemas de automatización, xestión de enerxía e de Seguridade Vivenda e Construcións, denominadas en ámbito desta guía como sistemas de automatización, son: Sistemas de automatización 1. que controlan dispositivos ou sistemas, como iluminación, aire acondicionado, estores e toldos, sistemas de irrigación, control de dispositivo, etc. Un sistema de aire acondicionado que controla a apertura das cortinas, iluminación Local e regar o xardín, tendo en conta as condicións do tempo presente ou proxeccións, pola lóxica, é considerado un sistema de automatización doméstica, que recibe información de varios insumos, procesos e decide o tipo de acción en cada elemento controlado. Un reloxo simple programador de activar / desactivar ou similar non é considerado un sistema propia automatización, pois, a pesar dunha orde emitida en ou fóra, non recibe información externas ou proceso de calquera información. Con todo, se o reloxo planear está integrado a un sistema tal como se describe no apartado anterior, considerado parte do sistema de automatización residencial. 2. Sistemas de control de xestión de enerxía ou secuencia a iluminación de varios aparellos, a fin de facer un uso máis racional da enerxía, limitando demanda potencia máxima ou consumo de adaptación ás veces cando o prezo do a enerxía é máis baixo. Cando un dispositivo de iluminación posúe só un sensor de presenza para evitar o luz permanecerá acendida sen ocupación das instalacións, non ser considerado un sistema automatización en si, pero se fose integrado a un sistema máis complexo debe considerado parte do sistema de automatización residencial. 3. Sistemas de seguridade que serven para detectar intrusos, incendios, fugas auga ou gas, tiros de protección eléctrica e de xestión da súa reintegración, recibindo información dos diversos subsistemas e execución de ordes aviso, rueiro subministración, establecido anteriormente. Diferente (central de detección de incendios, centro de asaltante, etc.) subsistemas eles deben tamén cumprir as súas propias esixencias regulatorias aplicables na aplicación individualmente.

• Pon exemplos de nodo, actuadores e dispositivos de entrada. 

- O nó podería ser un ordenador ou un robot que recibe sinais de sensores temperatura, humidade , luz, etc. e procesa estes sinais para comandar a sistemas que actúan sobre os climatización , iluminación, persianas ou sistema irrigación. Pode ser conectado á rede da tecnoloxía da información ( RTI ) para obter información sobre as previsións meteorolóxicas. - Os atuadores sería contator que alimenta os motores de blinds, solenoides de irrigación ou unha luz dimmer . - Os dispositivos de entrada que mide a temperatura ou humidade, fotocélulas , etc. que envían información para o no.

• Fai a táboa cos dispositivos dunha vivenda con grao de automatización normal, indicando funcionalidade e aplicación de cada un.

TEMA 1 SOCIEDADE DO COÑECEMENTO

ACITIVIDADE 1

Crea unha táboa de 5x2. Na columna da esquerda irán os textos correspondentes os conceptos indicados mais abaixo (aprox 12 liñas en tamaño de letra 12). Na columna da dereita irán imaxes relacionadas descargadas de Internet nun tamaño proporcionado ó texto (o mesmo tamaño para todas as imaxes). Os conceptos (están definidos na pax 11 do libro e se trata de engadir información ata completar as 12 liñas necesarias) son os seguintes:

•     Sociedade de información. 
•     Sociedade do coñecemento.
•     Brecha dixital.
•     Alfabetización dixital.
•     Adición as novas tecnoloxías.

ACITIVIDADE 2
Táboa en formato libre que incluia todos os conceptos da táboa 1 da páxina 13 do libro e unha imaxe de cada un deles. Os textos deben ser o do libro (non é necesario engadir nada).



ACTIVIDADE 3.pdf
Desenrola os seguintes conceptos da páxina 15 do libro mediante parágrafos de 15 liñas aproximadamente e letra de tamaño 12, ampliando a información do libro:

• eAdministración.
• Teletrabajo.
• Gestión de tráfico.
• eSalud.

ACTIVIDADE4.pdf
Desenrola os seguintes conceptos da páxina 15 ca información do libro (non é necesario engadir nada máis) e busca 2 imaxes para ilustrar cada concepto. Compón un documento de 2 ou 3 páxinas.

• DNIe.
• Certificado dixital.

Tema 1 (1ºBach)

Google Sites

A miña música preferida.

Imagine Dragons é unha banda estadounidense mormona orixinaria de Las Vegas, Nevada.
Imagine Dragons é un cuarteto de rock, que se formou en xulio de 2008. O nome do grupo é un anagrama, o seu nome orixinal é Ragged Insomnia.
Despois de gañar varias competicións, a banda entrou no estudio por primeira vez en 2011.
Dan Reynolds (voz principal), menciona que Arcade Fire, Muse, The Beatles, Jorge Alonso, Paul Simon y Harry Nilsson, son influencias tanto personales como para la banda.
En 2013 comenzaron una organización benéfica para ayudar a todos los jóvenes que luchan contra el cáncer.

Membros da banda:
-Dan Reynolds - voz principal, percusión, guitarra (2008–actualidade).
-Ben McKee - baixo, coros, piano (2009–actualidade).
-Wayne Sermon - guitarra, coros (2009–actualidade).
-Daniel Platzman - batería, violín, coros (2011–actualidade).